Degustacja wina
Regularnie organizujemy w Naszej winiarni degustacje wina.
Możesz Dzięki temu bliżej poznać sprzedawane przez Nas wina, dowiedzieć się więcej o ich pochodzeniu, regionie , winnicy, technologii produkcji. To świetny sposób na spędzenie popołudnia ze znajomymi, nauczenie się czegoś o naszym ulubionym trunku oraz poznanie oferty.
Daty najbliższych degustacji
Degustację poprowadzi nasz węgierski sommelier Csaba Bobko.
Zapraszamy również do odwiedzania naszej strony i zamawiania win z dostawą kurierską
Zapisz się na degustację
Skontaktujemy się z tobą celem potwierdzenia rejestracji. W przypadku braku podania daty, również w celu przedstawienia dat najbliższych nadchodzących degustacji.
Kilka słów o degustacji wina
Przykładowa procedura oceny wina
- obejrzenie wina w kieliszku. Kieliszek z winem można odchylić o kąt 30–45°, obejrzeć go najlepiej na białym tle. Pozwala to ocenić klarowność, odcień barwy, lepkość i musowanie.
- powąchanie wina. W celu uwolnienia aromatów z powierzchni płynu można zakręcić winem w kieliszku. Najlepiej jest, gdy kieliszek trzyma się za nóżkę (dzięki temu nie ogrzeje go ciepło dłoni), a wino nalane jest nie więcej niż do połowy (względnie do jednej trzeciej lub nawet jednej czwartej w przypadku dużych kieliszków[6]). Kolejne wciągnięcie powietrza nosem można wykonać, wtykając nos głębiej do kieliszka.
- smakowanie wina. Należy wziąć łyk wina, pozwolić mu na kontakt z całą powierzchnią języka, podniebieniem, ustalić, czy jest np. słodkie, kwaśne, gorzkie, taniczne (ściągające), alkoholowe (rozgrzewające), perliste, dobrze zbudowane (czy jest pełne, ekstraktywne, jak bardzo różni się od wody). Należy zwrócić uwagę na aromat ocieplonego wina znajdującego się w jamie ustnej, można również nabrać nieco powietrza, aby wzmocnić uwalnianie aromatów. Degustujący dla przyjemności mogą połknąć wino; profesjonalni kiperzy smakujący nawet sto win dziennie wypluwają je do spluwaczki.
- zwrócenie uwagi na posmak i ogólna ocena wina. Ocenia się wrażenie, jakie pozostawia wino po przełknięciu, jego długość. W przypadku gorszego wina jego ślady na podniebieniu szybko mogą zanikać; posmak znakomitego wina może utrzymywać nawet pół minuty.
Zmysły w ocenie wina
Kolor wina może dostarczać informacji o wieku wina. W miarę dojrzewania, starzenia wina utleniają się – białe wina zmieniają swój odcień z zielonkawego przez złoty na bursztynowy, różowe stają się z czasem coraz bardziej pomarańczowe, a czerwone nabierają brązowych odcieni. Intensywność barwy może zależeć od odmiany winorośli (cabernet sauvignon daje ciemniejsze wino niż pinot noir), treściwości i ciężkości wina, pochodzenia (w klimacie chłodnym barwa może być mniej intensywna) oraz od zastosowanych technik winiarskich – długości kontaktu moszczu ze skórkami owoców, leżakowania w beczkach. W miarę starzenia się cząsteczki barwnika polimeryzują i mogą tworzyć osad.
Klarownosc – Lekkie przymglenie występujące często w beczkowanych winach nie powinno zwracać uwagi. Większe zmętnienia w winie są uznawane za wadę, choć nie wpływają na smak i aromat wina i obecnie należą do rzadkości. W winie mogą jednak wytrącać się osady. Mogą to być osady taninowe powstałe w wyniku koagulacji związków fenolowych w winach czerwonych. Mogą być to również kryształki soli kwasu winowego, które nie stanowią wady i pojawiają się nawet w winach najwyższej jakości, zarówno w winach czerwonych, jak i białych. Te kryształki to zazwyczaj wodorowinian potasu, kruche i płatowate lub rzadziej drobny winian wapnia. Konsumenci czasami uznają te osady za odłamki szkła. Wina takie wystarczy ostrożnie zdekantować. Jednak niektórzy producenci ze względu na preferencje konsumentów mocno schładzają wino przed butelkowaniem i filtrują, co zwiększa koszty i może niekorzystnie wpływać na jakość.
Musowanie – W winach musujących liczne łańcuszki drobnych bąbelków oraz pianka na powierzchni są ważną cechą świadczącą o jakości. Powolne, ciągłe uwalnianie bąbelków łatwiej jest uzyskać przez przedłużony kontakt osadu drożdżowego z winem, związaną z tym autolizą drożdży. Wina niemusujące mogą również czasem zawierać dwutlenek węgla z fermentacji, który tworzy bąbelki na dnie i wzdłuż ścianek kieliszka. Zdarza się to zwykle wtedy, kiedy wino jest wcześnie butelkowane.
Zapach może być wrażeniem wywołanym przez pojedynczy związek lub wiele różnych związków chemicznych. W winie zawartych jest ponad 50 związków występujących w wystarczająco wysokich stężeniach, aby wpływać na wrażenie zapachu. W pamięci nie zachowuje się zbiór osobnych wrażeń węchowych, ale raczej ich całość. Ponadto wrażenie zapachu i smaku są czymś znacznie większym niż suma składowych tych wrażeń. Często zapachy subiektywnie kategoryzuje się na grupy, np. kwiatowe, owocowe, warzywne, wędzone itd. Podlegają one różnym interakcjom. Aromaty owocowe mogą maskować aromaty warzywne w czerwonych winach, a charakter brett może się wzajemnie znosić z odczuwaniem dębiny. Tradycyjnie wyróżnia się dwie kategorie zapachu wina – aromat, który jest zapachem związanym z winogronami oraz bukiet, który stanowi zapach rozwijający się podczas fermentacji i dojrzewania. Trudno jednak to rozróżnienie stosować w praktyce, podobne lub identyczne związki zapachowe mogą pochodzić od winogron, drożdży, bakterii lub powstawać w wyniku abiotycznych reakcji.
Oceniając smak i odczucie w ustach bierze się pod uwagę następujące aspekty: stopień wytrawności lub słodyczy, kwasowość, taniczność, poziom alkoholu, treściwość, charakter i intensywność smaku, długość posmaku. Słodki smak wina związany jest z ilością cukrów resztkowych pozostałych w winie po zakończeniu fermentacji, głównie fruktozy i glukozy. Fermentację można przerwać zanim drożdże wykorzystają cukry poprzez schłodzenie lub dodanie dwutlenku siarki. Na dalszym etapie drożdże odfiltrowuje się, a wino butelkuje w sterylnych warunkach. Choć słodyczy nie da się wyczuć nosem, aromaty kojarzące się z nią potrafią wzmocnić odczucie słodkiego smaku i zredukować odczucie kwaśności. Wrażeniu słodyczy mogą sprzyjać alkohole fuzlowe i wanilina z dębiny. Głównym kwasem jest kwas winowy. W winach białych kwasowości jest więcej niż w czerwonych, a w winach z winogron uprawianych w chłodnym klimacie jest ich więcej niż w przypadku klimatu ciepłego. W procesie dojrzewania winogron zwiększa się bowiem poziom cukru, a spada poziom kwasowości, co przekłada się na wyższe pH takich win. W winie znajduje się kilka alkoholi, głównie etanol, który lekko podkreśla smak słodki i nieznacznie zmniejsza odczucie kwasowości, ma właściwości rozgrzewające. W stężeniach powyżej 14% obj. może powodować wrażenie pieczenia i wpływać na ocenę treściwości, zwłaszcza w winach wytrawnych. Czasami w wytrawnych winach trzecim składnikiem pod względem ilości (po wodzie i etanolu) jest glicerol, który nadaje wrażenie gładkości.
Wino przed konsumpcją można przelać do innego naczynia, np. karafki. Robi się to, aby:
- oddzielić wino od osadu (dekantacja), który mógł się wytworzyć zwłaszcza na dnie starego czerwonego wina;
- napowietrzyć wino, aby uwolnić aromaty wina, pozwolić dojrzeć taninom w młodych winach;
- ładnie zaprezentować wino;
- usunąć niektóre niepożądane siarkowe aromaty.
Niekoniecznie trzeba jednak dekantować wino dla „otworzenia” aromatów, wystarczy wino przelać do kieliszka i zakręcić, aby otrzymać podobny efekt. Poza tym większość współczesnych stabilizowanych win nie tworzy osadów. W przypadku starych win, z ulotnym aromatem, degustacja powinna następować bezpośrednio po ewentualnej dekantacji.